เสียใจแบบผิดมีพิษถึงตายได้อย่างไร?

เสียใจแบบผิดๆ มีพิษถึงตายได้อย่างไร? 

ครั้งล่าสุดที่ท่านกระทำผิด ท่านยอมรับผิดหรือกล่าวโทษ มากกว่ากัน?

คมคิด: อย่ารักษาหน้า มากกว่ารักษาใจ

ชายคนหนึ่งมีบุตรสองคน บุตรคนเล็กพูดกับบิดาว่า ‘บิดาเจ้าข้า ขอทรัพย์ที่ตกเป็นส่วนของข้าพเจ้าเถิด’ บิดาจึงแบ่งสมบัติให้แก่บุตรทั้งสอง ต่อมาไม่กี่วันบุตรคนเล็กนั้นก็รวบรวมทรัพย์ทั้งหมดแล้วไปเมืองไกล และได้ผลาญทรัพย์ของตนที่นั่นด้วยการเป็นนักเลง เมื่อใช้ทรัพย์หมดแล้วก็เกิดกันดารอาหารยิ่งนักทั่วเมืองนั้น เขาจึงขัดสน
“เขาไปอาศัยอยู่กับชาวเมืองนั้นคนหนึ่ง และคนนั้นก็ใช้เขาไปเลี้ยงหมูที่ทุ่งนา เขาใคร่จะได้อิ่มท้องด้วยฝักถั่วที่หมูกินนั้น แต่ไม่มีใครให้อะไรเขากิน เมื่อเขารู้สำนึกตัวแล้ว จึงพูดว่า ‘ลูกจ้างของบิดาเรามีมาก ยังมีอาหารกินอิ่มและเหลืออีก ส่วนเราจะมาตายเสียที่นี่เพราะอดอาหาร จำเราจะลุกขึ้นไปหาบิดาเรา และพูดกับท่านว่า “บิดาเจ้าข้า ข้าพเจ้าได้ผิดต่อสวรรค์และผิดต่อท่านด้วย ข้าพเจ้าไม่สมควรจะได้ชื่อว่าเป็นลูกของท่านต่อไป ขอท่านให้ข้าพเจ้าเป็นเหมือนลูกจ้างของท่านคนหนึ่งเถิด”
“แล้วเขาก็ลุกขึ้นไปหาบิดาของตน แต่เมื่อเขายังอยู่แต่ไกล บิดาแลเห็นเขาก็มีความเมตตา จึงวิ่งออกไปกอดคอจุบเขา ฝ่ายบุตรนั้นจึงกล่าวแก่บิดาว่า ‘บิดาเจ้าข้า ข้าพเจ้าได้ผิดต่อสวรรค์และต่อท่าน ข้าพเจ้าไม่สมควรจะได้ชื่อว่าเป็นลูกของท่านต่อไป’

“แต่บิดาสั่งบ่าวของตนว่า ‘จงรีบไปเอาเสื้ออย่างดีที่สุดมาสวมให้เขา และเอาแหวนมาสวมนิ้วมือ กับเอารองเท้ามาสวมให้เขา จงเอาลูกวัวอ้วนพีมาฆ่าเลี้ยงกัน เพื่อความรื่นเริงยินดีเถิด เพราะว่าลูกของเราคนนี้ตายแล้ว แต่กลับเป็นอีก หายไปแล้วแต่ได้พบกันอีก’ เมื่อบุตรคนนี้รู้ตัวว่าได้กระทำผิด เขาแสดงออกอย่างไร หากเขาไม่ยอมรับผิด ชีวิตเขาจะเป็นอย่างไร หรือหากเขาเสียใจแล้วเอาแต่ปรักปรำตนเอง ไม่กลับไปหาบิดา จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเขา แต่เมื่อเขาเสียใจที่ได้กระทำผิดและกลับใจอย่างแท้จริง กลับไปหาบิดา บิดาปฏิบัติต่อเขาอย่างไร

แบบวัดการสำนึกผิด (Repentance test) ข่าวเดือนพฤษภาคม 2009 เรื่องอดีตประธานาธิบดีเกาหลีใต้ นายโรห์ มู ฮุน วัย 62 ปี ผู้ตัดสินใจปลิดชีพตัวเองด้วยการกระโดดหน้าผาตาย หลังเจอสอบพัวพันการรับสินบนนั้น บางฝ่ายมองว่าเป็นเพราะทนแรงกดดันจากการสอบสวนไม่ไหว บางส่วนวิพากษ์วิจารณ์นายโรห์ว่าควรจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อเผชิญกับความยุติธรรม ทั้งมองว่าการเสียชีวิตอาจส่งผลกระตบต่อเยาวชนของประเทศในทางลบ แต่จิตวิทยาเชิงบวกมองว่าการแสดงความเสียใจต่อสิ่งที่กระทำผิด (Repentance) นั้นเป็นสิ่งสำคัญในสำนึกแห่งจิตวิญญาณ (Spiritual conscience) แต่ไม่จำเป็นต้องทำร้ายตนเอง การเสียใจเป็นดังประตูแห่งการกลับใจที่แท้จริงหากเกิดจากการสำนึกผิด บางคนเสียใจแบบฉาบฉวยก็จะตามมาด้วยการกระทำผิดซ้ำอีก บางคนเสียใจแบบปรักปรำตนเองก็อาจนำมาซึ่งการทำร้ายตนเอง ดังโมเดลฯ แล้วท่านมักเสียใจแบบใด ลองสำรวจตนเองดูครับ

เมื่อท่านกระทำผิดในช่วงที่ผ่านมา ท่านแสดงออกอย่างไรบ้าง (กรุณาศึกษาเพิ่มเติมที่ www.HowAreYou.co.th)

กรุณาให้คะแนนแต่ละข้อตามจริง

ไม่จริง	ค่อนข้างไม่จริง	จริงบางครั้ง	ค่อนข้างจริง	จริงที่สุด
1-2	3-4	5-6	7-8	9-10

1. ฉันเสียใจที่ทำผิด แม้ไม่มีใครรู้ใครเห็นว่าฉันเป็นคนทำก็ตาม
2. ฉันกล่าวยอมรับผิดตามจริง โดยไม่กล่าวโทษผู้อื่นหรืออ้างโน่นนี่เพื่อให้ตนเองดูดี
3. ฉันยินดีรับผิดชอบต่อความเสียหาย โดยไม่หลบหนีหรือผลักภาระ
4. ฉันเกลียดและละอายต่อการทำผิดทำบาป ไม่กลับไปทำผิดซ้ำอีก
5. ฉันร่วมมือให้มีผู้ตรวจสอบช่วยตักเตือนแก้ไขพฤติกรรมที่ผิด อย่างจริงจังต่อเนื่อง

คะแนน	43-50	25-42	5-24
แปลผล	ดีมาก: ให้เป็นแบบอย่าง	ดีพอใช้: ให้พัฒนาบางข้อ	ปรับปรุง: รีบปรึกษาหารือ

ข้อเสนอแนะ: ข้อใดได้คะแนนน้อย ท่านอยากเห็นข้อนั้นเป็นอย่างไร ท่านจะเริ่มทำอย่างไร

“เหตุฉะนั้นจงพิสูจน์การกลับใจของเจ้าด้วยผลที่เกิดขึ้น”

ท่านเปลี่ยนแปลงตนเองอย่างไรบ้าง จากการกระทำผิดครั้งล่าสุด?

บริษัท ฮาว อาร์ ยู จำกัด
17/164 หมู่ 11 ถนนสุขาภิบาล 1 แขวงลาดพร้าว เขตลาดพร้าว กรุงเทพฯ 10230
Tel / Fax : 02-942-2420
Email : training@howareyou.co.th